เครื่องดนตรีไทย
ดนตรีเป็นศิลปะสาขาหนึ่ง ที่สามารถใช้เป็น เครื่องแสดงความรุ่งเรือง และอารยธรรมของชาติได้ สำหรับดนตรีไทยนั้น ก็เจริญถึงขั้นเป็นแบบคลาสสิคได้
กำเนิดหรือที่มาของเครื่องดนตรีไทยนั้น มีผู้ให้ทรรศนะไว้หลายทรรศนะ กล่าวคือ
ทรรศนะที่ ๑ สันนิษฐานว่าเครื่องดนตรีไทย ได้แบบอย่างมาจากอินเดีย โดยอ้างคัมภีร์ “สังคีตรัตนกร” ซึ่งแบ่งเครื่องดนตรีของดนตรีเป็น ๔ ประเภท ใกล้เคียงกับของไทย แต่ทรรศนะนี้มีผู้คัดค้านกันมาก เพราะชาติไทยมิใช่ชาติใหม่ แต่เป็นชาติที่มีความเจริญมานับพันปี และมีนิสัยรักการดนตรี น่าจะได้มีการคิดเครื่องดนตรี ใช้เองมาตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว นอกจากนั้นเสียงดนตรีของไทย ยังใกล้เคียงกับ เสียงดนตรีจีน ไม่เหมือนเสียงดนตรีอินเดีย และไทยเพิ่งรู้จัก และรับวัฒนธรรมอินเดีย เมื่อยังไม่ถึงพันปีมานี้เอง
ทรรศนะที่ ๒ สันนิษฐานว่าเอาแบบอย่าง มาจากจีน เพราะเสียงดนตรี และเครื่องดนตรีของไทย ใกล้เคียงกับของจีนมาก ทรรศนะนี้ก็มี ผู้คัดค้านอีกเช่นกัน โดยให้เหตุผลว่า
๑.เครื่องดนตรีบางชิ้น เช่น ซออู้ ซึ่งกะโหลกทำจาก กะลามะพร้าว มะพร้าวเป็นพืชเมืองร้อน เมืองจีนหายาก ฉะนั้นไทยน่าจะเป็นผู้ประดิษฐ์ขึ้นก่อน
๒. จากหลักฐานจีนที่ว่า จีนได้แบบอย่างดนตรี ไปจากอาณาจักรทางใต้นั้น นักดนตรีไทยผู้มีชื่อเสียงหลายท่าน สันนิษฐานว่า อาณาจักรทางใต้ที่กล่าวนั้น เป็นอาณาจักรไทย
ในทรรศนะของคุณหญิงชิ้น ศิลปบรรเลง ท่านคิดว่าดนตรีไทย เกิดจากความคิด และสติปัญญาของคนไทย ดนตรีไทยเกิดขึ้น มาพร้อมกับคนไทย ท่านกล่าวว่า ธรรมชาติเป็นครูคนแรกของมนุษย์ เครื่องดนตรีของชนชาติต่างๆ ล้วนอุบัติขึ้นจากธรรมชาติ เครื่องดนตรีชิ้นแรกก็คือ มือมนุษย์เอง ตบมือเข้าด้วยกัน ก็ทำให้เกิดเสียง ถ้าปรบพร้อมๆ กันหลายคน ก็จะได้เสียงที่แปลกออกไป เมื่อตบมือนานๆ ก็รู้สึกเจ็บ จึงหาไม้มาตีกันแทน จึงเกิดเป็น “กรับ” ขึ้น
เครื่องดนตรีจำแนกได้ ๔ ประเภทคือ
